Eigenlijk had ik willen beginnen met de vraag waarom je überhaupt een wedstrijd zou rijden, maar gezien de actualiteit van een hittegolf breng ik de vraag te berde of het een goed idee is met deze hitte een wedstrijd te rijden. Het is telkens weer een discussie die overigens meer in Nederland speelt dan in Duitsland. Daar heerst toch wijdverbreid de mening dat een goed getraind paard de hitte aan moet kunnen en dat hij er aan moet wennen ook bij hitte te presteren.
Ik denk dat iedereen zelf moet beslissen, binnen de regelgeving die voor zover ik weet aangeeft dat boven de 35 graden celsius geen wedstrijden en geen paardenvervoer mogen plaatsvinden, of hij of zij wel of niet een wedstrijd rijdt. Maar omdat aan mij werd gevraagd of ik mijn mening daarover wilde geven doe ik dat graag.
Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik watjes van mijn paarden maak. Ik zie dat maar als een compliment. Ik ben namelijk heel erg dol op ze en ik voel mij in hoge mate verantwoordelijk voor hen. Ik ben toch uiteindelijk degene die er voor kan en moet zorgen dat ze goed gevoerd worden, de juiste beweging krijgen, gezelschap hebben, gezondheidszorg krijgen indien nodig en een leven hebben waar ze paard kunnen zijn.
Ik zal dus ook de keuze moeten maken hoeveel inspanning ze moeten leveren bij hoge omgevingstemperaturen.
Mijn uitgangspunten zijn simpel. Bij 30 graden word ik zenuwachtig, maar er is natuurlijk een variatie per paard en per inspanning. Een sport A proef in de selectie bestaat uit maximaal 5,5 ronden inclusief de baan binnen rijden en de baan verlaten. Derhalve maximaal 6 minuten. Daarvóór moet wel even los gereden worden. Als de benodigde losrijtijd ruim 15 minuten is en je daarvan de eerste 3 minuten stapt, zit je aan 17,5 minuten zware arbeid. Mijn ervaring is dat het paard bij echt hoge omgevingstemperatuur dan al boven de 39 graden zit. Weliswaar is 40 graden voor zover ik weet de grens van wat schadelijk is en ontstaat de schade vooral wanneer de hoge temperatuur langer duurt, dus bijvoorbeeld bij hoge koorts. Echter ik kan het niet over mijn hart verkrijgen iets wat daar op lijkt willens en wetens op te zoeken.
Heb ik een paard wat in 5 minuten startklaar is, dan gaat het nog om een inspanning van 10 minuten en daar stap ik overheen. Ik zorg er wel voor dat ik daarna direct kan koelen, dat ik hulp heb zodat meteen het zadel er af kan en dat de hulp ook telkens de temperatuur kan checken, want ik val niet om bij 39,2 of 39,3 maar ik wil toch wel weer na 5 minuten ergens in de range van 38 graden zitten en ik ga door met afwisselend koelen en in de schaduw lopen tot ik weer onder de 38,5 graden zit. Daarna zoek ik een schaduwplekje voor hem/haar en volgt de ruim verdiende hap als beloning (hapje komt niet te snel want dat jaagt de temperatuur omhoog).
Wat betreft de finales ben ik simpel: vorig jaar heb ik bij 29 en 30 graden alle finales voor die dag afgezegd en ben in plaats van finales te rijden om 06.00 uur huiswaarts vertrokken zodat mijn paarden na een snelle reis (zondagochtend om 06.00 uur is het rustig op de weg) nog even thuis in de wei konden om 11.30 uur om wedstrijd stress te verwerken en kort daarna weer konden uitblazen in de schaduw.
Ik wring mij in dat geval wel in alle bochten om me te verontschuldigen bij de organisatie, mede met het argument dat mijn paarden na de finales anders op het heetst van de dag nog de reis naar huis moeten maken, maar ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen met drie paarden vier finales in de bloedhitte te rijden.
Het argument dat de paarden er aan moeten wennen voor het geval ze deel moeten nemen aan een WK en het dan ook heel warm kan zijn, brengt mij niet op andere gedachten. Ik betwijfel namelijk of een paard gemakkelijker hoge prestaties levert als hij enkele malen daarvoor bij hoge temperaturen “half dood” gaat of dat hij het gemakkelijker zal doen als hij altijd maximale arbeid levert onder acceptabele arbeidsomstandigheden, waardoor hij zoals gebruikelijk doet wat er gevraagd wordt, ook als het dan bij verrassing één keer erg warm is.
Ik ga er van uit dat ik bij een WK een paard bij me heb wat in vijf minuten startklaar is. De selectie kunnen we dus redden. De waarschijnlijk zuiver theoretische vraag wat ik zou doen als ik dan vervolgens in de finale zou komen: ik zou het perfect regelen, zodat het paard bij de check meteen gekoeld kan worden. Verder zou ik er van uit gaan dat als hij dan als enige keer in zijn leven in de finale komt en als hij dan één keer in zijn leven een hele korte periode misschien net op de 40 graden zou komen, ik dat accepteer als risico van het vak van supersportpaard, wat dan weer gecompenseerd wordt door een verder perfecte verzorging.
Wie echter weet hoe ik er nu na een zware operatie bij zit en met welke onzekere vooruitzichten, zal ook begrijpen dat ik er wat dat betreft risicoloos op los kan fantaseren……
Ik wens iedereen veel succes bij de wedstrijden en veel wijsheid bij de besluitvorming.
Arja Schuurmans
