Tijdens onze wekelijkse boswandeling naast en op Feykir vertel ik Joep dat het oudste ijslandse paard in Nederland 41 jaar is.
Joep; “Ik heb een ideetje; zullen wij ervoor zorgen dat Feykir net zo oud gaat worden of misschien nog wel een beetje ouder, bijvoorbeeld 45?” Ik; “Dat zou inderdaad heel fijn zijn maar hoe gaan wij daar samen voor zorgen?” Joep; “Daar heb ik wel een plannetje voor.
Heel belangrijk
Een aantal dingen zijn heel belangrijk: Alleerst moet je erin geloven en altijd positief naar hem kijken. Dus je kijkt niet naar z’n ingezakte rug maar je kijkt naar z’n ogen want die kijken nooit oud. “Verder mag hij zelf bepalen of hij nog iemand op z’n rug wil. Ik vind het echt wel goed als hij mij niet meer wil dragen; dat begrijp ik best en dan wordt Skeggur wel mijn nieuwe paard of ik ga gewoon niet meer rijden. En dan gaan we Feykir alleen nog knuffelen en borstelen of met m wandelen.”
“En ook belangrijk is dat hij het allerbeste voer krijgt en regenwater want dat is echt veel gezonder dan water uit de kraan. Want hij moet blij zijn maar natuurlijk ook heel gezond blijven.”
“Ook mag hij alles op zijn tempo doen. Lopen, eten, drinken; dat hoeft allemaal niet meer zo snel dus we moeten nooit ongeduldig worden.”
“En je moet ook heel vaak tegen hem zeggen dat je zo blij met m bent en dat je van m houdt want daar word je gelukkig van en daar kun je heel oud door worden.”
“Weet jij nog iets wat helpt?” Ik; “Lieve Joep, ik denk dat jij alles al gezegd hebt en zelfs nog meer dan dat. Als hij nu geen 45 jaar wordt dan weet ik het ook niet meer….” 
Wat een prachtig verhaal weer, dank je wel Manon dat dit mochten delen. www.paardenkind.nl
Feykir…
