Door Claudia Nijdam
In mijn vorige blog schreef ik over mijn paard Kládíus frá Hafnarfirði die vorig jaar ernstig geblesseerd raakte. We zijn nog steeds lekker aan het opbouwen en dit gaat allemaal nog steeds met een stijgende lijn. Ik ben hier dolgelukkig mee!
Toen ik nog niet zo zeker was van dit succesverhaal, voelde ik me een lange tijd behoorlijk rot, zonder rijpaard. Ik heb een weiland vol jonkies staan, allemaal hooguit 3 jaar, dus té jong om mee te beginnen.“Unsatisfied”. Zo voelde ik me. Dus stiekem ging ik toch om me heen kijken, beetje browsen…. Je weet hoe dat gaat…. Facebook pagina’s langs, zoeken naar paarden op sites van grote stallen in binnen en buitenland, maar ik kon het niet helemaal vinden… Ik zocht uiteindelijk tóch weer een kind van Lord, de papa van Kládíus. Ik heb na lang twijfelen toch maar eens een gerichte vraag uitgezet aan de stal waar Lord woont, Vatnsleysa in IJsland. Daar hadden ze ruime keuze aan nakomelingen, én te koop. Pfffff Nouja, met Kládíus had ik dat immers ook op die manier gedaan, “blind” een paard kopen, als impulsieve internet aankoop. Moet goed gekomen. Nadat ik een breed scala aan paarden te zien kreeg op foto’s met bijbehorende omschrijvingen koos ik een merrie. “gewoon” zwart, geboren in 2018. Sína frá Vatnsleysu heet ze. Eind februari werd ze afgeleverd in Luik, waar ik haar zelf ben gaan ophalen. Nét als toen ik Kládíus naar huis haalde, stond Sína heerlijk rustig op de trailer onderweg. Het is zo leuk, zo’n eerste kennismaking met een paard uit IJsland, en zeker als het een zusje is van je eigen paard, die je zo goed kent. Er zijn vergelijkingen, zoals uiterlijk, die erg overeen komen, maar toch zijn ze ook weer zo ontzettend verschillend.
Afgelopen april, rond Pasen, had ik nog een bezoekje aan een goede vriendin in IJsland op de planning. Ik heb totaal bijna 2 jaar op IJsland gewoond, rond mijn 19e jaar. Nog steeds heb ik goede contacten met mensen die toen in mijn leven waren. Zo ook mijn toenmalige buurvrouw Josefina. Af en toe zoek ik haar op en gaan we even een paar dagen reizen in IJsland. Ook nu, we gingen richting het noorden en hadden ook in de planning om de stal Vatnsleysu op te zoeken, waar Sína vandaan komt. Het leek me zo leuk om Lord een keer in leverde lijve te ontmoeten, de vader van 2 van mijn paarden.
Zo gezegd, zo gedaan. We kwamen op stal aan en kregen een warm onthaal met koffie en cake, daarna een rondleiding in de stallen en ontmoetingen met veel beroemde paarden en nakomelingen daarvan. Toen, vanuit een mooie grote box keken me 2 prachtige ogen aan, oren op steeltjes, net als die van Sína en Kládíus. Daar stond hij, Lord! Wat was dat een bijzonder moment…. Hij mocht uit de box, zonder halster bleef hij rustig bij ons staan. Zijn zachtheid was zo herkenbaar! En dan te bedenken dat hij op de baan onder het zadel een paard is, die niet te stoppen lijkt, power voor 10 heeft en (vind ik) een genot is om naar te kijken!
Na zo’n mooie trip IJsland kom je thuis, waar je eigen paarden staan, waar je dan zo blij mee bent! Sína gaat deze zomer naar Atli frá Norður-Hvammi om volgend jaar hopelijk een prachtig veulen te brengen, en daarna gaat ze langzaam aan haar opleiding als rijpaard beginnen. Ik kan niet wachten! Het allerleukste is, net als wat ik met Kládíus heb gedaan, om zo’n jong paard zelf aan te rijden en op te leiden. Je eigen hand eraan te leggen onder goede begeleiding uiteraard. We gaan er voor! En Kládíus? Die gaat hopelijk ook weer eens een wedstrijdje tegemoet!
