Door Nienke Schaafsma
Begin januari lazen we allemaal dat Nátt was overleden. Eén keer heb ik Nátt ontmoet, hij raakte me, een bijzonder paard vond ik het. Vandaar dat ik Nienke vroeg om ons meer te vertellen over deze Hero. Zij stuurde mij onlangs onderstaand bericht. Kippenvel kreeg ik er van. Nátt, ook zo’n “Once in een lifetime” paard. De foto van Nátt & Nienke tijdens WK 2017 is gemaakt door Patty van der Kaaij.
Yvonne van Dijk
Nátt frá Hefill
Nátt frá Hefill werd geboren als eerste (en enige) zoon van Lukka en was daarmee ons eerste ´tweedelijns´ fokproduct. Hij werd geboren in de gitzwarte Koninginnenacht van 2001. Ik zag hem eerst niet eens liggen toen ik terugkwam van een enerverend avondje stappen. Zo kwam hij aan zijn naam, Nátt (*nacht).
Initieel was hij gefokt voor mijn vader om op te gaan rijden. Mijn moeder wilde hem inrijden maar kwam al snel tot de conclusie dat hij een beetje ‘veel paard’ was en zo werd hij naar mij doorgeschoven. Vanaf dat moment was ik zijn enige mens.
Omdat mijn moeder nog langer van mij wilde genieten, zijn we jaren lang elke week naar Els van Weel gegaan om te oefenen. Ook heb ik lang dressuurles gehad bij de plaatstelijke ponyclub.
Eerste wedstrijden
Onze eerste wedstrijden was vooral overleven. Nátt was nogal van het ‘forward thinking’ . Zo hebben wij ook smakelijk gelachen om de speaker toen ze zei: En daar komt Nienke met Nátt en ze zet iedereen nu op 2 rondes achterstand!
Toen de scherpste randjes er vanaf waren en zijn lichaam was volgroeid, zijn we op 8 jarige leeftijd rustig af en toe een lange zijde gaan telgangen tijdens onze lessen. Dat kon hij, en heb ik hem nooit moeten leren.
Jaren later, veeel trainingsuren maar vooral het blij houden van hem, kwamen we erachter dat Nátt erg goed was op de telgangbaan.
Telgang en wedstrijden
Dit is niet over een nacht ijs gegaan. Ik heb heel veel steun en hulp gehad van onder andere Sigurður Marinusson die vooral mij trainde. De mindset die nodig was om uiteindelijk in 2017 samen met Nátt voor Nederland uit te mogen komen op het Wereldkampioenschap.
Niet onverdienstelijk in de P1, P2 maar het lintje wat we hebben verdiend met de 5e plek PP1 was de kroon op al die jaren hard werken en je doel niet uit oog verliezen.
Nadat hij een stomme blessure opliep in de wei, is hij met wedstrijdpensioen gegaan. Met een traan mag gezegd worden.. Een Nienke zonder een Nátt op wedstrijd heb ik heel erg lastig gevonden. Gelukkig waren er veel mensen met opbeurende woorden die mij ook hier hebben gesteund.
Nátt was er nog, alleen moesten wij een andere modus vinden. We trainden nergens meer naar toe maar genoten lekker van het bos en het samen zijn.
Op Nátt was ik een centaur. Hoe stom hij soms (best vaak) ook deed, ik ben NOOIT bang op hem geweest. Behalve dan in de startboxen misschien haha. Wat hij daar allemaal uit heeft gevreten blijft tussen de helpers en mij.
2 januari 2022
Op 2 januari 2022 was Nátt ‘anders’. Ik heb de dierenarts gebeld om advies. Want hij at, had geen koorts, rolde niet.. Maar toch.. Hij was niet goed, hij was ‘anders’.
Ik mag mij gelukkig prijzen met zulke ongelofelijk kundige vetirinaire zorg hier in de buurt. Mijn eigen dierenarts, die ons al jaren kent, was vrij maar stuurde direct de achterwacht met de mededeling: “Dat is een keiharde die Nátt en Nienke belt niet zomaar. Ga maar kijken”
Dierenarts kwam, was met mij eens dat hij niet goed was en we zijn door verwezen naar de Lingehoeve dierenkliniek. Daar kwam Nátt op de IC te staan. Ook hier was een bekende voor Nátt aan het werk, Julie Brunsing die hem ook goed kende uit haar tijd als kader dierenarts.
Op 3 januari werd hij niet beter, maar stabiel slecht. Dit kan ik oprecht de aller aller stomste verjaardag uit mijn leven noemen. Mijn vriend stond doodziek aan een infuus te vechten voor zijn leven.
Hij heeft gevochten als een tijger maar de ontsteking die hij in zijn blindedarm had, heeft gewonnen. Op 6 januari hebben we hem laten gaan. Het werd niet beter en mijn makker was zo vreselijk ziek, het was genoeg…
Je vraagt naar mooie momenten met hem. Te veel om op te noemen.
Samen koeien vangen, container aan de straat zetten, eindeloze buitenritten, appeltjes uit de appelboom, rijpaard met 3 handpaarden, super snelle telgang maar vooral, vrienden zijn. Nátt is en blijft mijn aller-, allerbeste paardenvriend. Zoals wij elkaar door en door kenden. Ik wens iedereen zo’n vriend toe. Nu, een week na zijn dood, ben ik er pas net aan toe om over hem te schrijven. Het gemis is enorm.
Alles in en om huis en stal herinnerd mij aan hem. Iets was nu nog net zo pijnlijk is als mooi.
Ik hoop dat hij een inspiratie mag zijn voor iedereen die zijn paard wel eens achter het behang wil plakken. Hou vol, het zijn vaak de allerbeste.
*jaren later, toen ik IJslands leerde, begreep ik dat ik het woord niet zo had mogen vervoegen naar mannelijk. Ach, hij wist niet beter 😉 (en ik ook niet toen)
